OVER MIJ

Lisa

Ik ben een Utrechter, een filmnerd, D&D speler en gitarist. Dat zijn denk ik wel de hobby’s die mij het beste omschrijven. Wonen in Utrecht is iets dat ik na mijn geboorte (1994) een paar jaar heb gedaan, waarna ik met mijn ouders en broertje in Maarssen ben gaan wonen om mijn jeugd door te brengen. Sinds 2017 woon ik weer in Utrecht en ik geniet er volop van. Ik houd van het groen rondom de singels en de levendigheid van het Ledig Erf en de Oude Gracht. In Utrecht heb ik ook mijn MBO studie voor grafische vormgeving gedaan, aan het Grafisch Lyceum. De kennis die ik hier heb opgedaan, vooral met de Adobe software, websites bouwen en het ontwerpen van drukwerk, gebruik ik nog steeds. Maar ik vond het teveel stilzitten achter een computer, wachtend op opdrachten. Ik heb toen gekozen voor een andere HBO opleiding, iets dat de grafische vormgeving mixte met mijn liefde voor film, namelijk de Nederlandse Filmacademie in Amsterdam. Hier heb ik de richting production design gestudeerd, dit is het ontwerpen van film, decor, sfeer, etc. Erg leuk en uitdagend, maar een wereld waar ik toch niet helemaal in paste in de praktijk.

Mijn liefde voor film ontstond met name dankzij de regisseur Quentin Tarantino, van wie ik elke film ken. En nog een hele lijst met regisseurs en films die mij inspireren, zoals bijvoorbeeld The Lord of the Rings. Deze trilogie heeft ook een andere hobby geïnspireerd, namelijk mijn grootste hobby op het moment: het spelen van D&D (Dungeons and Dragons) met vrienden. Hiervoor komen we elke week samen. Een andere hobby van mij is het maken van muziek, ik bespeel namelijk de (elektrische) gitaar en drum. Met de gitaar heb ik in mijn tienerjaren in een coverbandje gespeeld, wat heel leuk was. Helaas doe ik er tegenwoordig wat minder mee, maar het blijft een mooie hobby.

Fotografie

Na mijn studie aan de Nederlandse Filmacademie is mijn filmcarrière niet helemaal van de grond gekomen, ik merkte toch niet helemaal in de filmwereld te passen en mijn interesse lag vooral bij het daadwerkelijk ontwerpen van de film. In de praktijk bleken het vooral praktische taken die je moet doen, dit gaf mij niet de creatieve voldoening waar ik naar zocht. Ik ben toen begonnen aan de eenjarige opleiding aan de School voor Fotografie in Utrecht. Deze opleiding is bedoeld voor ervaren fotografen die nog op zoek zijn naar beroepsmatige toepassing. Inmiddels was ik al werkzaam als fotograaf, maar was nog zoekend naar wat ik er precies mee wilde. Ik hield me op dat moment vooral bezig met bruiloftsfotografie en dit was nog niet helemaal wat ik wilde als beroepsfotograaf, al blijft het wel ontzettend leuk om te doen naast m’n andere werkzaamheden. Kijk hier voor mijn werk als bruiloft fotograaf.

Tijdens de fotografie opleiding merkte ik hoe leuk ik het vond om zo veel bezig te zijn met fotografie, het bedenken van shoots vanaf concept of het invullen van een opdracht op mijn eigen manier. Maar wat is nou die ene specialisatie die ik aan kan gaan, hoe maak ik hier werk van dat me inspireert en motiveert? Met die vraag worstelde ik, tot ik op een opdracht stuitte tijdens het eindexamen van de opleiding.

Rauw Verhaal

Na de fotografie opleiding snapte ik beter wat ik wilde doen. Een eindexamen opdracht had ik gemaakt over het overlijden van mijn neefje Mees en de rouw die daar bij komt kijken in de familie. Ik merkte hoe het mij goed deed om hier iets bij te maken, en hoe fijn het was voor de familie om erin gezien en gehoord te worden. Voor mij hielp het in de verwerking, om zo mijn emoties om te zetten in iets tastbaars, iets creatiefs. Het conceptuele denken om een serie neer te zetten bij een gevoel vind ik zo mooi om te doen.

Uiteindelijk heb ik er een boekje van gemaakt en het gedeeld met mijn familie. Dit is een product geworden waar ik toekomst in zie en dit zou ik meer mensen willen bieden.

Ik ben begonnen met coaching sessies om mijn bedrijf vorm te geven, beter te omschrijven. Daarna heb ik de hulp ingeschakeld van Hanne en Marion van Comfy, die me hebben geholpen met de volgende stappen. Het bedrijf begon tastbaar te worden. Hier is de naam Rauw Verhaal uitgekomen, waar ik heel blij mee ben. Het betekent voor mij de link tussen rauwe herinneringen, rouw en ieders persoonlijke verhaal.